این روزها شهر پر از زائر شده است، «خادمالرضا»ها را هم هرجای شهر میتوان دید؛ خادمهایی که خدمت در خارج حرم برایشان لذتبخش است. این عکسها هم روایت دلدادگی همین عاشقان به امامرضا (ع) است.
سیدغلامرضا دهدولانی هفتادساله یکی از همین عاشقان است. مخزن گلابی بر پشت دارد که با مهپاش آن، بالای سر زائرانی که به حرم مشرف میشوند، گلاب میپاشد. او این کار را از ۴۵ سال پیش شروع کرده است، با این تفاوت که آن وقتها با سهچرخهاش آب به دست مردم میداد. بعدها اسفند دود میکرد و الان عطر خوش میپراکند. خودش میگوید: هرکاری برای امامرضا (ع) انجام بدهیم، کم است. بهلطف آقا گرههای بسیاری از زندگیام باز شده است.
سرورکلاته سبزواری است. او سالها میزبان زائران زیادی بوده که برای زیارت از سبزوار میآمدهاند، اما حالا توان مالی این کار را ندارد. بهجای آن، در این روزها که زائران مهمان مشهدند، نان سبزواری میپزد و بین زائران در نزدیکی حرم پخش میکند.
احــمــد حــســنــی هــفــتــادســالــه اســت. امــســال بیستوهفتمین سالی است که همراه با کاروان روستای کُرغند ۳۸۰ کیلومتر را پیاده به زیارت امامرضا (ع) میآید. خودش میگوید: با وجود اینکه در این سن در روستا نمیتوانم کار خاصی بکنم، ۹ روز پیاده برای پابوس میآیم. تنها خواستهام هم در مسیر عاقبتبهخیری و سلامتی است.
باید نامش را بگذاریم موتور صلواتی برای زیارت. یعقوبعلی فسانه ۶۲ سال دارد و ۱۴ سال است که زیارت روزهای چهارشنبهاش قطع نشده است. او با رساندن صلواتی فامیل و غریبه با همین موتور به حرم، سعی میکند بخشی از دین همسایگی با آقا را جبران کند. اینبار عمهاش را به زیارت آورده بود.
* این گزارش پنجشنبه ۸ شهریور ۱۴۰۳ در شماره ۵۶۱ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.